Af en toe zit ik zo vast in mijn hoofd, zegt mijn vriendin. Waarom blijf ik de dingen doen zoals ik altijd doe? Ik herken het. Vaak loop ik vast met schrijven. Hoe verdeel je dat proces in schrijfstappen? Krijg je een nieuwe, frisse blik? We hebben het hier al vaker over gehad. Van het een komen we op het ander. Ik schenk nog een kop koffie in.
Twee simpele én krachtige manieren
Vorig jaar herontdekte ik free writing tijdens een workshop over Creativiteit. Sindsdien gebeuren er opmerkelijke dingen. Zo dook ik in de literatuur. Peter Elbow schreef in 1981 zijn boek Writing With Power. Dat boek moet ik hebben, wist ik. Maar ik vond het pas 3 dagen later in de boekenkast.
Hij schrijft dat er 2 manieren zijn om te werken aan je schrijven, die zowel simpeler als krachtiger zijn dan welke andere manieren ook: free writing en sharing.
Free writing is gewoon doorschrijven, met pen en papier, zonder je van iemand iets aan te trekken.
Sharing betekent hardop voorlezen. Dat is beangstigend, maar cruciaal, zegt Elbow.
“The point is that you are heard. It opens up a door for you and somehow helps you think of more things to write.”
Peter Elbow – Writing With Power
Schrijfstappen
Mag ik je een persoonlijk verhaal vertellen? En tegelijkertijd een klantverhaal?
Sinds mijn pilot van vorig jaar heb ik een andere werkwijze. Ik heb een nieuw startpunt. Ik schrijf niet meer op wat klanten me vertellen dat ik voor ze op moet schrijven. Ik laat ze eerst zelf schrijven. Wie wil en durft. Ze krijgen schrijfstappen: open zinnen. En met die schrijfsels ga ik aan de slag. Dat vormt de basis van de teksten. Zo ontdek ik vooral hun eigen stem, de toon die de teksten moeten krijgen.
We wisselen schrijfsessies met feedbacksessies af.
Laatst kwam hier – dankzij het boek van Peter Elbow en ook min of meer ’toevallig’ – nog een ontdekking bij. Sharing. Hardop voorlezen.
Met één klant had ik laatst bijna de eindstreep bereikt. Alle teksten voor haar nieuwe site waren geschreven. Ze had nog een aantal zinnen waar iets mee moest. Er moest iets uit of iets vervangen worden. We zaten voor de vierde keer online tegenover elkaar.
Ze begon mijn woorden voor te lezen. Dat bracht iets geks in me teweeg. Het waren nog steeds mijn woorden en ik voelde me er enorm verantwoordelijk voor. Stond elk woord wel op zijn plek?
Hé, zei mijn klant. Dit is echt een mooi stukje geworden. Dat is een heel mooie zin.
Er gebeurde nog iets geks.
De woorden waren haar woorden geworden.
Transparanter schrijfproces
Dit verhaal komt misschien vreemd op je over. Wat is er nu precies zo anders dan op de ‘oude’ manier tekstschrijven? Wat is er mis met de methode om vanuit een briefing en het verzamelen van zoveel mogelijk input een eerste concept te schrijven?
Ik kan het ook niet precies uitleggen. Misschien maken de schrijfstappen het schrijfproces transparanter. Klanten begrijpen beter dat het een proces is. Dat ze hier zelf ook een actieve rol in spelen. Misschien is het vergelijkbaar met een fysiotherapeut. Hij legt je uit welke oefeningen je moet doen om je blessure te helpen genezen. Hij kan de knie niet genezen, dat moet je zelf, van binnenuit, doen.
Het hardop lezen maakt dat je hoort wat wel of niet loopt. Zoals je ook kunt horen of je ovenschotel gaar is. (Dat weet ik nog niet zolang trouwens.)
Het is nog maar een week geleden sinds de laatste feedbacksessie met mijn klant. Maar ik merk nu al het verschil. In energie. In focus.
Bij mijn vriendin kwam ik opeens op het idee om haar een boekentip te geven.
Ken je Julia Cameron en haar boek The Artist’s Way?
Hoe noem je dat? vraagt ze. Dat heb ik in de kast staan. Ik ga weer eens beginnen met schrijven, denk ik.
En nu jij:
Wat voor nieuwe resultaten wil jij?
Hoe ga jij de volgende keer beginnen met schrijven?
Dit blog draag ik op aan Brigitte van Tuijll, die me inspireerde bij het schrijven van dit blog en me attendeerde op de documentaire van Tony Robbins op Netflix: I’m not your guru. Een aanrader voor wie nieuwe resultaten wil en vooral een leven wil leven waarin hij al zijn potentialiteiten benut.