Ik weet niet waar te beginnen in de enorme verzameling documenten, research- en overlegverslagen. Besluiteloosheid is een dor gevoel. Ergens op mijn bureau ligt een notitieblokje. Ik blader erin. Notities van een masterclass van Thomas Verbogt. Wees gespitst op: wat dient zich aan? Wat kan ik gebruiken?
Ik moet gewoon doorschrijven aan het eerste concept. Een hoofdstuk of 5 is het nu. Of zal ik gaan herschrijven? Een gevoel van moedeloosheid overspoelt me. Hoe kan ik hier nu chocola van maken?
Het is onzinnig te willen beginnen bij het begin. Nog zo’n handig advies van Verbogt. En: Uitstel is een belangrijk vertelmiddel. Ha. Help! Ja, mooi. Maar het boek duldt geen uitstel. Er zijn nog maar een goede 3 maanden te gaan voordat de vormgever aan de slag moet. Wil het boek er medio november liggen, ter ere van het jubileum van Expertisecentrum Familiezorg. Ik moet nog mensen spreken en interviews uitwerken. Wat kan ik nu het beste gaan doen?!
Ineens denk ik aan de Write die ik vanochtend schreef, mijn meditatieve schrijfsessie. Ik besluit te gaan schrijven, op dezelfde manier als zo’n sessie, met Bach erbij.