Een retraite betekent hard werken. Bezig zijn met verdiepingsvragen. Je bent hier niet op vakantie. Maar toch, wat een intense en mooie ervaringen zijn het, in een totaal andere wereld, op deze plek, midden in de Delhi-herrie, waar je alles vele malen intenser beleeft dan thuis.
Je bent voortdurend bezig met ademhaling, concentratie, meditatie, muziek en teksten, die je niet met je mind probeert te doorgronden, maar op een mystieke laag.
Verdiepingsvragen
De oefeningen bestaan onder meer uit verdiepingsvragen om over na te denken en te voelen wat ze voor jou betekenen. Met sommige vragen kun je een leven lang bezig zijn.
Een ervan is: Wat zou je in je leven mogen veranderen om meer wat je diep van binnen voelt, ook daadwerkelijk te manifesteren?
Schril contrast
De stilte in onszelf, die we koesteren als we in de meditatiehal zitten, staat in schril contrast met de demonstraties die we buiten horen. ’s Avonds trekken de mensen door de straten. Ze scanderen luide leuzen, die dwingend en boos klinken.
De rauwe werkelijkheid dringt zich nog meer op. Een van ons komt vertellen dat het personeel van de Dargah is begonnen met het uitdelen van voedsel. Dat wordt elke woensdag en vrijdag gedaan.
Plastic zakjes
Bij de ingang staan 2 grote ketels vol rijst met kip. Onze kok schept er 2 bakken uit. Die zijn voor ons diner. Een ander personeelslid gebruikt een bord waarmee hij 2 keer een flinke portie in plastic zakjes schept die wij voor hem openhouden. We moeten ze dichtknopen en in een grote teil leggen.
Ongemakkelijk
Onze begeleider vertelt ons precies hoe het uitdelen in zijn werk gaat. Hij waarschuwt ons om niet mee te helpen. Het personeel weet wat ze moeten doen. We kijken vanaf boven toe op de rij mensen met kinderen, die al staan te wachten. Een bevreemdend gevoel. Ik denk steeds aan wat hij ons voorhoudt: ook dit is het leven. Kijk ook hier naar. Maar ik worstel met al die ongemakkelijke gevoelens die het in me losmaakt…
Dit is deel 7 van een blogreeks over mijn retraite naar Delhi (24 februari tot 5 maart 2020), die hier begint.
Ik heb het geluk gehad dat ik aan een retraite in Delhi kon deelnemen net vóór de coronacrisis. Daar zou ik normaal niet snel over geschreven hebben, maar dit is een uitzonderlijke tijd. Daarom ga ik er toch over schrijven. Ter inspiratie. Als hart onder de riem. Je kunt het lezen hoe jij wilt.