Wie schrijft, kan teruglezen.
Dat is in deze stille tijd van het jaar een fijne bezigheid.
Met mijn oudste dochter heb ik met Kerstmis zitten schrijven. Ze houdt sinds dit jaar een bullet journal bij. Ik schreef in het begin van het jaar vooral dagboekachtig, vanwege de coronacrisis, maar pakte medio april toch weer mijn Writes op.
Zij merkt dat het journal helpt om overzicht te houden. En om plannen ook echt uit te voeren.
Ik merk hetzelfde.
Kortom, de methode maakt niet zoveel uit. Kies er vooral een die bij je past, omdat het dan makkelijk vol te houden is. Dan haal je er ook het meeste uit.
We bladerden terug. Zij in haar journal, ik in mijn agenda en Writes.
Wat ons verraste was, dat we toch ‘groeimomenten’ konden aanwijzen, terwijl we het idee hadden dat door de coronacrisis ons leven min of meer stil had gestaan.
Ik ging weer even terug naar mijn retraite in India. En de periode er vlak na, toen de coronacrisis begon. Waardoor ik mezelf veel meer tegenkwam dan daar. Het kostte me heel wat om weer in evenwicht te komen.
Ik zag mezelf opnieuw in de weer met online meetings, klungelig en onwennig in het begin en later met meer zelfvertrouwen.
Ik zat weer aan het sterfbed van een vriend. Wat hadden we weinig tijd, wat moest er veel geregeld en hoe vredig is hij uiteindelijk gegaan.
Het leven reikt je voortdurend zoveel leerstof aan. En dat is zeker dit jaar het geval geweest.
Zo kan dat teruglezen je weer nieuwe inzichten geven.
December nodigt er als het ware toe uit.
Zelf voel ik de laatste dagen van het jaar ineens veel meer behoefte aan teruglezen dan aan schrijven.
Ik pakte mijn Writes uit 2017, 2018 en 2019 erbij. Van elk jaar las ik de Write van de datum van die dag. Daarna schreef ik een Write over wat me was opgevallen.
Zo kwam ik dingen tegen die ik niet meer had geweten als ik ze niet had opgeschreven.
Ik zag helaas ook dat ik nog steeds met dezelfde dingen worstel, al was ik er hier en daar toch ook weer wat verder mee gekomen.
Het is een simpele, maar krachtige oefening.
Al teruglezend zie je hoe je vooruit bent gegaan.
Blader gewoon eens terug. In een dagboek of notitieboek. Het hoeft niet per se afgelopen jaar te zijn. Misschien heb je daar juist helemaal genoeg van. Het kan ook een ander jaar of jaren zijn.
Een jaar waarin er iets bijzonders gebeurde.
Een jaar dat je om een of andere reden is bijgebleven.
Of zomaar een willekeurig jaar.
Lees wat je schreef, liefst hardop, op dezelfde datum die het vandaag is. Heb je op die dag niets geschreven, dan een datum die er het dichtst bij in de buurt zit.
Oordeel er niet over, maar lees gewoon wat er staat.
Noteer in een paar steekwoorden wat je opvalt, wat je bijzonder vindt of wat je raakt.
Heb je meer tijd en ook zin om te schrijven? Schrijf een bladzijde in je huidige dag- of notitieboek over deze ervaring. Zet een timer, als je wilt.
Lees daarna hardop voor.
Reflecteren aan het eind van het jaar helpt om op te ruimen wat je niet meer nodig hebt.
En om ‘schoon’ te beginnen aan een nieuw jaar dat als een onbeschreven blad voor je ligt.
Om toe te gaan geven aan je verlangen. Bijvoorbeeld om vaker te gaan schrijven.
Zoals Linda Trichter het zo mooi omschrijft in Writing the Mind Alive:
“If you practice Proprioceptive Writing every day,
eventually you’ll begin to hear yourself.
Trust yourself, you’re on the path.”