Er zitten 2 verhalen voor artikelen in je hoofd. Die moeten over 2 dagen af zijn. Je moet nog 4 interviews uitwerken. Je bent pas om 7.30 uur wakker geworden. Nu lig je achter op schema. Het schema dat je jezelf oplegt. Waarom moet je altijd zoveel van jezelf… Hoe kun je jezelf beter leren kennen?
Vreemd
Wat ik vreemd vind, is dat zo weinig tekstschrijvers voor zichzelf schrijven.
Laatst gaf ik een workshop meditatief schrijven aan tekstschrijvers. Ik vroeg de 12 deelnemers of ze weleens aan free writing deden. Slechts 2 staken hun hand op.
Wat ook wel een beetje vreemd is misschien, is mijn geschrijf. Eigenlijk heb ik altijd een schrijvend leven geleid. Dat schrijven hield me op het rechte pad (niet altijd overigens), behoedde me voor fouten (soms ging het toch nog mis) en loodste me door moeilijke tijden (dat wel altijd).
Dat constateer ik nu ik schrijfmethoden onderzoek. En ik experimenteer ermee. Voorheen stond ik er nauwelijks bij stil. Terwijl ik al jong dagboeken schreef. Veel mensen stoppen ermee, maar ik ben het blijven doen. Nou ja, meer weekboeken, want ik schreef heus niet elke dag. Maar als ik merkte dat mijn hoofd een beetje begon over te lopen lastte ik een schrijfsessie in.
Ochtendpagina’s op Spaanse camping
Er is iets vreemds aan de hand met (kiezen voor) schrijfmethoden. Je denkt als tekstschrijver al snel dat je die niet nodig hebt. Je schrijft immers, het is je vak.
Lang geleden gaf iemand me het advies om het boek van Julia Cameron The Artits’ Way te lezen. Ze noemde het haar schrijfbijbel. Ik dacht serieus dat ik dat niet nodig had.
Pas maanden later sloeg ik het open. Op een Spaanse camping. En toen dacht ik: nu is er geen excuus meer. Ik kan nu niet beweren dat ik geen tijd heb. Ik begon ochtendpagina’s te schrijven aan mijn campingtafel.
Ik ging ermee door, ook toen ik weer terug was, ruim 8 weken lang. Wat me ervan bij is gebleven, is dit: het hielp me in een periode, waarin de opvoeding van mijn kinderen me heel erg in beslag nam. Ik wist soms niet hoe ik het moest aanpakken.
Door het schrijven kreeg ik meer inzicht in mijn boosheid. Dat die vooral te maken had met niet altijd kunnen doen wat ík wilde. En het hielp me om een geduldigere en begripvollere moeder te zijn.
Jezelf beter leren kennen
Terugkijkend op de afgelopen jaren zie ik hoe ik steeds opnieuw in aanraking kwam met schrijfmethoden. Ik kwam er gewoon niet meer onderuit. Ik moest er iets mee.
Zo begon mijn onderzoek. Zo ontdekte ik de combinatie free writing en copywriting. Zo begon ik les te geven.
Vorig jaar gaf ik een online schrijfcursus. Ik gaf mijn cursisten de Julia Cameron boekentip. Een cursist begon direct ochtendpagina’s te schrijven, wat ik erg leuk vond. En bedacht: waarom doe ik het zelf ook niet weer een poosje? Dan leer je jezelf nog beter kennen.
Dat leverde nieuwe inzichten op, zoals het inzicht dat ik meer diepgang wilde, meer reflectie.
Kort erna attendeerde een artikel in Happinez me op Writing the Mind Alive; The Proprioceptive Method for finding your authentic voice. Dat is de methode waar ik nu al ruim 4 maanden mee experimenteer. Een die nog veel meer effect heeft dan ochtendpagina’s.
Slow down
Een schrijvend leven leiden… Ik ben niet de enige die zijn toevlucht zoekt op papier en er baat bij heeft.
Onlangs was ik bij een lezing van Danielle Orfi, een Amerikaanse internist en een schrijvende dokter. Ze was hier voor de promotie van haar nieuwe boek ‘What Patients Say, What Doctors Hear’.
De reden waarom zij ging schrijven was, omdat er in haar drukke praktijk geen tijd was voor reflectie. “I needed to slow down”.
Ze begon de verhalen van haar patiënten op te schrijven. Naarmate de stapels papier groeiden, realiseerde ze zich dat ze over zichzelf schreef.
Haar nieuwe boek gaat over how refocusing conversations between doctors and patients can lead to better health outcomes for all.
Een heel interessante gedachte, toch?
Voorbij het schrijven
Vertragen en reflecteren.
Hoe wezenlijk is dat niet, als je jezelf beter wilt leren kennen en als je op zoek bent naar wat je wilt.
Zelf zoek ik elke keer opnieuw het pure schrijven op. Met pen en papier.
Het is een heel simpele methode, maar ook ongelooflijk krachtig.
Het biedt een rijk en stevig houvast, in tijden dat er steeds meer behoefte is aan vertragen, aan ontsnappen aan de (werk)druk, aan de stress van het voortrazende, dagelijkse leven.
In feite gaat het voorbij aan schrijven.
Let wel, de ene schrijfmethode is de andere niet. Elke methode heeft je iets te bieden, waardoor je beter bestand bent tegen de uitdagingen in je leven. Het loont de moeite dit te onderzoeken en te testen.
Daar raak ik steeds enthousiaster over, misschien zelfs bevlogen. Misschien ben ik zelfs wel op een missie.
Opdat schrijvers zouden weten.
Schrijvers zouden moeten schrijven om hun hoofd leeg te maken en een meer toegewijd schrijver te kunnen zijn.
Dokters zouden moeten schrijven om beter met hun patiënten te kunnen communiceren.
Moeders zouden moeten schrijven om hun kinderen beter te kunnen opvoeden.
Misschien vind je dit ook interessant:
Hoe losse notities je leven kunnen veranderen