Ik trek me even terug. Tijd voor jezelf. Dat schreef ik vóór mijn vertrek naar India in een Linkedin-post. Die post kreeg meer views dan ooit: meer dan 6000 views en bovendien 50 likes en zo’n 30 comments.
Wat stoer! Benieuwd naar je ervaringen. Dat zou ik nooit durven…
Het was een zelfgekozen terugtrekken. Dat is wat een retraite is: afzondering. Een periode van bezinning en inkeer.
Tijd voor jezelf
Op maandag 24 februari 2020 vertrok ik, samen met een groep van 10 mensen en 1 begeleider naar Delhi.
Wat zag ik er tegenop. Ik was bang dat ik heel erg met mezelf in de knoop zou zitten. Dat ik vast zou lopen. Dat ik mezelf hard tegen zou komen.
Er waren zeker zware momenten. Vooral door mijn ongeduld dat elke keer de kop op stak. Maar verder viel het al met al wel mee. Ik vond het heerlijk, al die tijd voor jezelf, reflecteren en schrijven. Ik heb het gevoel heel veel geleerd te hebben.
Het was ook nog eens ontzettend gezellig met de groep. We hadden een heel lieve kok die geweldig kon koken. Ik genoot van het samen eten en we hebben heel veel plezier gehad, naast het ‘werken aan onszelf’.
Thuiswerken
Het is begin maart. Ik ben weer thuis. De berichtenstroom over het coronavirus worden per dag heftiger en indringender. Wat een geluk dat we op tijd terug zijn.
De 1e maatregelen worden aangekondigd. Brabanders moeten thuis gaan werken.
Manlief en ik besluiten direct om alle afspraken buiten de deur af te zeggen. Hij haalt een computer op zijn werk en installeert zich op dinsdag 10 maart op mijn kantoor. Gelukkig is daar ruimte voor een extra werkplek.
Verlenging
Voor mij is thuiswerken al ruim 20 jaar normaal. Maar dit is anders.
Ik loop veel harder tegen mezelf aan dan in India.
Het voelt als een verlengde retraite. Alleen is die afzondering deze keer niet zelfgekozen. Het is eigenlijk een onvrijwillige verlenging.
Ik loop veel harder tegen mezelf aan dan in India. Door de verontrustende berichten die ik de hele dag door volg, ben ik de rust die ik daar voelde helemaal kwijt.
Hoe krijg ik die terug? Hoe kom ik weer bij de ‘oogst’ die ik mee heb genomen?
Een uitzonderlijke tijd
Er schiet me een vraag te binnen. Iemand vroeg me vóór mijn vertrek: Ga je over je reis schrijven?
Nee, dacht ik toen. Normaal zou ik er ook niet snel over geschreven hebben, maar dit is een uitzonderlijke tijd.
Ik neem een besluit: ik ga een blog over mijn retraite schrijven.
En dan zie ik wel verder.
Dit is deel 10 van een blogreeks over mijn retraite naar Delhi (24 februari tot 5 maart 2020), die hier begint.