Het komt op kousenvoeten. Dat gevoel opnieuw te willen beginnen. Zelfs de uitvinder van internet, Tim Berners-Lee, wil het internet opnieuw uitvinden. Hij stoort zich aan een aantal zaken, dat ‘completely undermines the spirit of helping people create’.
Hé ja, kon je maar opnieuw beginnen.
Met je bedrijf. Met online ondernemen. Met je website. Met alles zo’n beetje…
Ho, wacht! Misschien beter om eerst even terug te kijken…
Het internetloze tijdperk
Waarin je gewoon je eigen ding kon doen. Niemand die zich ermee bemoeide of erover heen viel. Niemand die je aan je kop zeurde hoe jij de dingen zou moeten doen.
Was dat allemaal wel zo geweldig? Of hebben we toen dingen weggedaan, die ook nu nog van nut zijn?
Je STE
De leverancier van gezelligheid. Zo kende iedereen mijn vader. Die benaming had hij zelf bedacht. Daar strooide hij kwistig mee in zijn reclame-uitingen. Tot iedereen hem zo ging noemen. Hij paste de regel van Cor Hospes al toe:
Zorg voor een duidelijke STE.
Je STE ja, je onderscheid, je USP, je core, je ziel, je raison d’être. Moet daar vaak aan denken. En dan valt een driehoeksbord langs de weg me ook direct op. Want je kunt ook overdrijven:
Het meest eigenzinnigste eetcafé van Goirle.
Specialiseren
Mijn vader ontdekte mijn talent voor taal.
“Maak jij maar even een leuk advertentietekstje”, zei hij vaak. Zo schreef ik mijn eerste teksten. Ze verschenen in het gestencilde dorpsblaadje ‘Het Nieuw Geluid’. Over bier en limonade. Over feesten. En later over wijn. Dat was toen supermarkten ook sterke drank mochten gaan verkopen. De vaste prijzen werden losgelaten. En mijn vader besloot zich te gaan specialiseren in wijn.
Dat moet een enorme verandering voor hem en mijn moeder zijn geweest. Ze kregen opeens concurrentie in het dorp. Ze moesten op een totaal andere manier gaan werken. Vaker adverteren. Had hij in deze tijd geleefd…
Misschien was hij wel de Nederlandse Gary Vaynerchuk, wijnexpert, geworden.
Het was niet meer zo vanzelfsprekend dat vaste klanten vaste klanten bleven. Maar mijn ouders bleven in hun speciale wijnzaak vasthouden aan wat ze belangrijk vonden, toen die zaak nog een gewone drankwinkel was.
Vriendelijkheid.
Als wij kinderen door de winkel binnenkwamen, moesten we altijd netjes en vriendelijk groeten. Zo waren we opgevoed.
Je beloftes nakomen.
Als mijn vader of moeder beloofden dat de bestelling dezelfde dag nog bezorgd zou worden, gebeurde dat. Dat vonden ze vanzelfsprekend.
Meer doen dan je klant verwacht.
Als een klant vroeg of wij een buitenlands drankje verkochten, bleef mijn moeder net zolang rondbellen tot ze het voor hem gevonden had. Daar maakte ze een sport van.
Klaarstaan, ook na sluitingstijd.
Als er iemand zaterdagavond na 17.00 uur aanbelde, ging mijn vader altijd opendoen. (Hoewel mijn moeder vond dat ie ook weleens nee kon zeggen.)
De klant is koning.
Of iemand 1 flesje bier kwam kopen of maandelijks een bestelling van een paar honderd gulden deed, iedereen werd met evenveel egards behandeld.
Mijn ouders deden waar ze van nature goed in waren.
Karaktereigenschappen
Ik denk nog elke dag aan hen. Maar soms denk ik dat het maar goed is dat ze deze tijd niet meer mee hoeven te maken. Online ondernemen? Het was vast niets voor hen geweest. Ze zouden er niet tegen gekund hebben hoe de mensen tegenwoordig met elkaar omgaan.
Een tijd waarin zoveel online boodschappen gericht zijn op niet al te beste karaktereigenschappen van mensen.
Om ons maar te overtuigen richten die boodschappen zich op:
Nieuwsgierigheid.
Er wordt alles aan gedaan om onze weetlust te prikkelen.
Materialisme.
Er wordt ingespeeld op onze gehechtheid aan materie.
“Het is je laatste kans.”
“Dit aanbod kun je niet laten lopen.”
Achterdocht.
Er wordt vanuit gegaan dat we argwanend zijn.
“Lees wat onze klanten vertellen.”
Wat doet dat met ons?
Op welke eigenschappen leggen we steeds meer nadruk? En heeft dat mogelijk iets te maken met burn-out en overspannen raken?
CBS-cijfers laten zien dat tot 25 jaar één op de tien jongeren risico loopt op te branden en tussen de 25 en 34 jaar piekt het aantal: 15 procent.
Carien Karsten ziet in haar praktijk veel twintigers en dertigers met burn-out klachten. Ligt het aan de flexibilisering van arbeid? Aan social media? Allemaal plausibel, maar volgens Karsten is de belangrijkste oorzaak: geldingsdrang.
“In één klap is alle veerkracht weg. Wat dat betreft raken jongeren op dezelfde manier burn-out als ouderen.”
Aan welke indrukken staan we bloot? En willen we daar eigenlijk wel aan bloot staan?
Is het vreemd dat je creativiteit opdroogt? Dat je je niet meer kunt inleven? Dat je vastloopt?
Misschien raak je wel waardevolle karaktereigenschappen kwijt, omdat die in de digitale wereld ondergesneeuwd raken.
Misschien kun je je de lessen van je ouders niet eens meer herinneren.
Op Linkedin las ik:
Spending five days on Necker Island with Richard Branson taught me a lot. Here’s the top five:
1. If you aren’t enjoying your work, either change what you do or change how you do it .
2. Treat people kindly, no matter who they are, and it will always reward you.
3. Know your weaknesses and find people to do what you’ll never do well
4. Create a bold vision that doesn’t just make make you better off, but makes others better off.
5. Give yourself permission to make mistakes. You’ll never succeed if you’re not risking them.
Iemand schreef als commentaar:
“Apologies for being so bold, but shouldn’t these be things you learn as a child, and not as an adult?”
Afbrokkelen
Zou het kunnen dat we, omdat we zoveel online zijn, beginnen te vergeten wat mijn ouders vanzelfsprekend vonden?
Zou het kunnen dat we steeds meer tools nodig hebben om achter de behoeften van klanten te komen? Omdat we beginnen te vergeten hoe we ons in moeten leven?
Zou het kunnen dat zelfs onze natuurlijke eigenschappen beginnen af te brokkelen?
Door jezelf deze vragen te stellen ga je beyond.
Wat staat ons te doen?
Een mogelijk antwoord geeft Roman Krznaric in zijn boek Empathie.
Hij ontdekte dat hoogempathische mensen iets gemeen hebben. Ze proberen 6 gewoonten te cultiveren: houdingen en dagelijkse handelwijzen, die het empathische circuit in hun hersenen prikkelen. Dit stelt hen in staat om te begrijpen hoe andere mensen aankijken tegen de wereld.
Ons empathische potentieel kunnen we gedurende ons hele leven ontwikkelen, aldus Krznaric. Voor een deel is het natuurlijke aanleg, voor een deel vorming.
Het empathische circuit in je hersenen
Dat lijkt me inderdaad heel belangrijk om te activeren en cultiveren. Om uit te breiden.
Daar is in deze wereld behoefte aan.
Opnieuw beginnen met online ondernemen
Begin eens met wat vaker offline zijn.
Denk eens na over wat nu echt belangrijk is.
Wees dankbaar voor wat je hebt. Dat is altijd een goed startpunt en maakt ons rustiger.
En dan nog niets.
Je kunt al een heleboel dingen goed. Van nature.
Welke karaktereigenschappen wil jij herontdekken of meer ruimte geven?
Als je online werkt, houd dit alles dan in gedachten.
Dus als je opnieuw wilt beginnen…
Benut je potenties.
Herinner je de wijze lessen van ouders.
En vergroot je empathisch potentieel.
Bekijk online werken eens met andere ogen.
Die van de ander.