Waarom spring je van de ene mail naar de andere? Waarom blijf je schuiven met stapels papier? Genoeg inspiratie. Maar ook volop afleiding. Handig om je achter te verstoppen. Ik heb er deze week geen tijd voor. Maar dat is een makkelijke manier om niet de dingen te doen die je eigenlijk wilt doen.
Hoe stop je dat het steeds stopt?
Negeer jij deze boodschappen?
Het ergste is nog: je krijgt – en negeert – stelselmatig boodschappen van mensen, die tegen je zeggen: “Ga het nu eens gewoon doen.”
Eindelijk dingen op de rit krijgen.
Eindelijk kiezen.
Eindelijk afmaken waarmee je al tijden bezig bent.
Er zijn zoveel mensen die je tools, boeken, handreikingen geven om gewoon te beginnen.
Ga maar eens na hoeveel mensen jij afgelopen jaar tegen bent gekomen, die jou dit vertelden. Wiens blog jij hierover hebt gelezen. Of uit wiens boek jou volop inspiratie haalde.
Ik ontmoette er heel wat.
Om er een paar te noemen:
Marcel van Driel
Hij opende Tekstnetwerken (workshopdag voor tekstschrijvers) op 9 september met een inspirerende lezing over Waanzinnige plannen. Hij confronteert ons met de vraag: Wat doe je het liefst? En doe je dat ook?
“Als je echt groot gaat denken, gaat het niet meer over jou.”
Er is één belangrijke voorwaarde om op koers te blijven, stelt hij.
Routine.
Zelf heeft hij een ochtendroutine van mediteren, lichamelijke oefeningen doen, iets lezen in een non-fictieboek en schrijven in zijn journal.
Schrijven in een journal? Is dat geen vrouwending? Doen mannen dat ook?
Theo Thomas
In oktober kom ik nog zo’n man tegen: Theo Thomas. Hij spreekt op een netwerkbijeenkomst van Vrouwen Ontmoeten Vrouwen (VOV). Titel van zijn lezing: Strategie met ballen.
“We gaan heel hard op weg van welvaart naar welzijn”, houdt hij de zaal vol vrouwen voor. “Word je hier bewust van. Je wilt niets verkopen. Je wilt een transactie. Zie in dat het niet langer over verkopen gaat, maar over ‘iets doen voor een ander waar een ander wat aan heeft.’
Hij schrijft elke dag in zijn Droomboek, vertelt hij. Zijn ervaring is dat de dingen die hij opschrijft op den duur uitkomen.
Marie Forleo
Het idee voor dit blog ontstond al in augustus. Ik las op Copyblogger een blog van Pamela Wilson: Permission to Kick Ass: Granted.
Waarin een ‘special note for women’:
“We have to deal with long-standing stereotypes about women in power. In my lifetime, I’ve seen these stereotypes begin to disappear, but — ask any woman — they’re not gone yet.”
Waarin ook: ‘an excellent question from Marie Forleo’:
“If you were the best in the world at what you do, how would you behave?”
Koerscorrecties
Terug naar de vraag: Wat doe jij het liefst? En doe je dat ook?
De woorden van Marcel, Theo, Marie en vele anderen ben ik niet vergeten.
Ik schreef ze op.
Ik herlees ze regelmatig.
Ter inspiratie.
Ze gingen fungeren als koerscorrecties.
Dit is wat ze bij mij teweeg hebben gebracht:
* Een blog dat ik afgelopen maand schreef: Dit durfde ik een jaar geleden nog niet. Daarin vertelde ik dat ik een schrijfweek had gepland in het huis van mijn vriendin. Ik wilde het levensverhaal van mijn moeder afschrijven.
Ik vertelde dit niet alleen in mijn blog, maar ook aan een aantal mensen om me heen. En ik ging. Met een tas vol notitieblokken, het boek van Stephen King ‘Over leven en schrijven’ en het manuscript van mijn moeders levensverhaal.
Ik schreef met pen en papier. Het bleek een emotioneel proces. En dat had ik ook wel verwacht.
Thuisgekomen begon het al snel weer naar de achtergrond te verdwijnen. Raar toch, want ik had me zo voorgenomen om het af te maken. Wat heb ik nu nog nodig dan?
Hoe stop ik dat het steeds stopt?
Door mezelf die vraag te stellen kwam ik uit bij:
* Een nieuw inzicht: let op wat er langskomt. En daar ook iets mee te doen. Dat is een zeer belangrijke les die ik dit jaar leerde.
Zo kom ik via Linkedin terecht op de site van een schrijfcoach, die een gratis kennismakingsgesprek aanbiedt. Ze geeft me dit advies: het is nu niet meer het levensverhaal van je moeder, maar het is jouw verhaal over jouw moeder. Maak het af, want ik weet hoe waardevol het kan zijn.
Elke keer zie ik het boek Waanzinnige plannen van Marcel van Driel, geleend van de biep, liggen. Waarom ben ik halverwege blijven steken?
Ik lees verder, een hele avond. Ik realiseer me dat er niet meer nodig is dan mezelf permissie te geven.
* Een manuscript dat klaar is om in eigen beheer uit te geven
Ik sta vroeger op en stuur mezelf naar mijn schrijfplek waar het manuscript ligt te wachten. Ik lees terug wat ik heb geschreven. Daar hoeft niet zoveel meer aan gedaan te worden.
Ik kan de volgende stap zetten. Ik bel mijn collega Hennie van de Kar, die veel ervaring heeft met zelf uitgeven en vraag haar advies over uitgeven in eigen beheer. Heel fijn om met zo’n goede collega te kunnen sparren.
En vanochtend, 18 november, heb ik het manuscript afgeschreven. Het is klaar. Dankzij alle koerscorrecties. En dat voelt ontzettend goed.
Klaar om opgemaakt te worden en in eigen beheer te gaan uitgeven.
Eén ding weet ik nu zeker: het stopt niet meer. Het gaat juist steeds meer stromen.
Volg je inspiratie
Jij hebt waarschijnlijk ook inspiratie gekregen de afgelopen tijd. Je hebt mensen als Marcel en Theo ontmoet. Of inspirerende quotes zoals van Marie Forleo gelezen.
Stel jezelf nu eens de vraag: Wat doe je het liefst? En doe je dat ook?
Het enige dat er nodig is – naast routine – is jezelf permissie te geven.
Geef jezelf permissie om vandaag iets geks te doen.
Stil te staan. Te zijn.
Om tot jezelf te komen.
De vragen die rond zoemen boven je hoofd op je in te laten werken en er met je hart antwoord op te geven.
Of jezelf nieuwe vragen te stellen.
Of de vragen laten voor wat ze zijn.
Geef jezelf permissie om op elk moment dat je wilt in je Droomboek te schrijven.
Om een waanzinnig plan te bedenken. Tip van Marcel van Driel: Doe aan reverse engineering. Plan van achter naar voren. Je plan is klaar! Vandaag is de eerste dag van je leven zonder project. Probeer je alles zo gedetailleerd mogelijk voor te stellen.
Om het leven te leiden dat je wilt. Om te zijn wie je bent.
Met alle tijd die je nodig hebt voor rust. Voor actie. Voor wat jij wilt.
Met alle tijd die je nodig hebt om je verlangen te leven.
Geef jezelf permissie om bezig te zijn met wat jij nu nodig hebt.
Al is het maar een half uur per dag.
Jij kunt kiezen.
Vroeger opstaan is een keus.
Vergroot de ruimte om je heen.
Geef jezelf permissie om te doen wat jij hier te doen hebt.