Waar liggen jouw dagboeken?
Hoe komt het dat we als we jong zijn dagboeken vol schrijven en er dan ineens mee stoppen?
Had jij veel aan je dagboek?
Waar denk je dan aan? Schieten er dan onmiddellijk herinneringen te binnen dat je eindeloos je gedachten en gevoelens neerpende? Je verliefdheden? Je gebroken hart?
Stuntelen en weer opkrabbelen. Jezelf neersabelen en opluchting ervaren. Onmiskenbaar hielp het, toch?
Hoe komt het dan dat we ermee stoppen?
De dagboeken verdwijnen in een doos, op zolder of nog erger, worden weggegooid of zelfs verbrand.
Daar zijn veel begrijpelijke redenen voor.
Vrouwen die bij mij een schrijftraining komen doen, vertellen me bijvoorbeeld:
“Ik verstopte mijn dagboek altijd, omdat ik heel bang was dat mijn moeder het zou vinden. Ik wist zeker dat ze het zou lezen en het niet amusant zou vinden.”
“Ik heb al mijn dagboeken verbrand. Al die ellende. Toch vind ik dat nu nog weleens jammer.”
Deze hoor ik ook vaak trouwens:
“Elke keer neem ik me voor te gaan schrijven.”
Daar gaat meestal een moeilijke periode aan vooraf. Zorgen om een kind, een vriendschap die moeizaam verloopt, een probleem op het werk of het idee dat je ervan af zou willen en iets anders zou willen gaan doen, een ziekte.
Overal waar het stropt en waarin jezelf tegenkomt.
Dan ontstaat soms toch weer die schrijfdrang in ons.
We kopen een mooi schrift, een glanzend notitieblok, een journal. En we nemen ons voor om te gaan schrijven.
Alleen de onbevangenheid die we als meisje hadden is er niet meer. We zijn gepokt en gemazzeld door het leven, maar dat weerhoudt ons soms om gewoon neer te kunnen schrijven wat ons bezighoudt.
Dat is ook niet zo vreemd. Om woorden te vinden is oefening nodig.
Daarom geef ik je graag een schrijfoefening. Deze is fijn om te doen als je piekert of je ergens zorgen over maakt.
Je kunt hem ook prima doen als je gewoon graag wilt schrijven en eens wilt onderzoeken wat je met dat schrijven zou willen doen.
SCHRIJFOEFENING
Ga op een plek zitten waar je niet gestoord kunt worden.
Pak je notitieblok. Of gewoon een paar vellen blanco papier.
Zet een timer op 10 minuten.
Als je dat prettig vindt, kun je er muziek bij opzetten. Kies wel voor rustige, instrumentale muziek.
Haal een paar keer diep adem, in en uit door je neus, voordat je gaat schrijven.
Schrijf tot de timer afgaat.
Hoe voel je je na afloop?
Benoem het in enkele woorden en schrijf die op.
Laat me eens weten hoe je deze oefening hebt ervaren. Ik ben benieuwd.
Dit is een nieuwe serie over Schrijven in Coronatijden dat volgt op een blogreeks over mijn retraite naar Delhi (24 februari tot 5 maart 2020), die hier begint.