Dag 4 van de retraite. We zijn halverwege en krijgen een schrijfoefening om terug te kijken. Ik weet niet wat ik hoor.
Terugkijken
Ik heb me namelijk voorgenomen om niet zoveel te schrijven. En niet zoveel terug te kijken. Daar ben ik al geregeld mee bezig. Reflecteren. Nadenken over de dingen die gebeurd zijn. Ik heb expres geen notitieboekjes van vorige retraites in mijn tas gestopt. Die neiging had ik wel. Maar ik heb mezelf stevig toegesproken. Het is tijd om vooruit te gaan kijken. Dat is het idee.
Stel een vraag
Maar onze begeleider vraagt ons: kijk eens terug naar het leven zoals het achter je ligt. Wat zijn de belangrijkste momenten geweest?
Stel een vraag. Leg jouw diepste levensvragen voor en luister naar de antwoorden die gegeven worden. En dat niet alleen. Hij vraagt ook om deze dialoog op papier te zetten.
Ik geef me er maar gewoon aan over
Idee
En ik schrijf… Elk vrij moment. Vroeg in de ochtend. Buiten. Vlak voor ik ga slapen. Ik geef me er maar gewoon aan over. En later zal ik er dankbaar voor zijn, als ik het idee voor dit blog krijg.
Er is al zoveel gebeurd.
Er is al zoveel door me heen gestroomd.
Ik kan nu al zeggen dat ik…
ja, wat kan ik zeggen?
Dat ik heel dankbaar ben.
Dit is deel 8 van een blogreeks over mijn retraite naar Delhi (24 februari tot 5 maart 2020).
Lees hier deel 7