De schrijver stond stil. Hij wist zelf niet waarom.
“Schiet toch eens op”, maande hij zichzelf. “Wat ben je toch een slap figuur. Zo komt dat boek nooit af.”
En zo raasde het maar door in zijn hoofd. Hij zat vast. En dat was niet de eerste keer.
Ziel
Opeens zag hij zijn ziel aan komen lopen.
“O, je hebt op me gewacht”, zei de ziel.
“Nee, ik zit vast.”
“O, ik dacht al: goh, hij heeft eens op me gewacht.”
“Waarom zou ik?”
“Mmm… Heb je die zwanen over zien vliegen?”
“Nee, niks gezien.”
“Heb je die grappige dialoog tussen die mensen, die we tegenkwamen gehoord?”
“Nee, niks van gehoord.”
“Dan heb je zeker ook niet gemerkt dat we in rondjes aan het lopen zijn?”
“Ja maar, dat zijn allemaal dingen waar ik over aan het denken én over het schrijven ben”, zei de schrijver verbaasd.
“Daarom let ik voor je op”, zei zijn ziel. “Ik ben af en toe even stil blijven staan om iets te bekijken, te voelen of naar te luisteren wat jou was ontgaan.”
De schrijver keek hem lang aan.
“De volgende keer volg ik in jouw voetspoor”, zei hij.
Hoe dit verhaal tot stand kwam
Inspiratie haalde ik uit: De Wereldziel van Frédéric Lenoir. Een wijze vertelt over een groep Australische Aboriginals, die samen met een etnoloog door een dorre streek liepen. Deze noteerde zorgvuldig het doen en laten van de groep. Hij merkte op dat de mannen en vrouwen af en toe stilstonden. Soms kort, soms wat langer. Ze deden niets, ze bleven alleen even stilstaan. De etnoloog vroeg na een paar keer waarom ze dat deden. Het antwoord was: “Gewoon. We wachten op onze zielen.”
De etnoloog vroeg door. Zo kwam hij erachter dat de zielen onderweg af en toe stil bleven staan om iets wat het lichaam ontging te bekijken, te voelen of te beluisteren. “Daarom stonden de zielen soms een uur stil, terwijl de lichamen verder liepen. Dan moesten ze op ze wachten.”
Het is een mooi beeld. Over onze zielen die zich voeden met de schoonheid van de wereld. Met zaken die ertoe doen. Zich koesterend aan het leven, dat zich aan ons voordoet. De wijze in het boek zegt: “Daarom doet de mens er goed aan om de 2 spirituele organen die hij bezit, hart en hoofd, te erkennen, voeden, gebruiken en laten groeien.”
PS Wil je af en toe eens wat bewuster stilstaan? Jezelf opmerkzaam maken op dingen, waar je dankbaar voor mag zijn? Maak losse notities. Noteer je gedachten, mooie momenten, herinneringen.